Józef Sękowski urodził się w 1939 roku w Wesołej.
W latach 1960–1966 studia na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom z wyróżnieniem w 1966 roku u docent Wandy Ślędzińskiej. W 1967 roku pracownik Akademii Medycznej w Krakowie. Od 1968 roku pracownik naukowo-dydaktyczny Wydziału Rzeźby krakowskiej ASP. W 1995 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1978–2002 z regulaminowymi przerwami pełnił funkcję dziekana Wydziału Rzeźby, łącznie piętnaście lat. W latach 2002– 2005 pełnił funkcję prorektora ASP. Dyplomującą pracownię rzeźby prowadził od 1991 do 2009 roku.
Jako pedagog wychował tęgi zastęp artystów. Wśród twórców dyplomowanych przez Sękowskiego są: Mariola Wawrzusiak – jedna z najciekawszych osobowości we współczesnej rzeźbie krakowskiej, i inni, rzeźbiarsko czynni w kraju i na świecie.
Gdy odchodził na emeryturę, studenci wystosowali pismo do władz uczelni, prosząc o przedłużenie kontraktu Profesora poza czas zwyczajowo dawany na zakończenie i obronę prac przez dyplomantów. Każdy byłby rad z takiego finału swojej pracy; i prof. Sękowski orzekł, że było to niezłe podbudowanie jego ego na nową drogę życia.
Oprócz profesury obdarzony był i innymi godnościami akademickimi; sprawował dziekańskie rządy na Wydziale Rzeźby, był prorektorem krakowskiej akademii.
Jako rzeźbiarz należy do artystów rozpoznawalnych. Rzeźby – monumentalne i kameralne – realizuje w technikach metalowych; od klasycznych odlewów po kucie i spawanie. Sięga po deformacje, przesunięcia skali, a wszystko to bardzo sugestywne.
Ma nagrody w wielu konkursach rzeźbiarskich.. Rzeźbą, którą zna cały Kraków, są gryfy na dachu głównego gmachu ASP przy pl. Matejki; to technicznie trudne odtworzenie zaginionej rzeźby sprzed wielu lat.
BIOGRAFIA I NAGRODY:
Prof. Józef Sękowski, urodzony 1 czerwca 1939 roku w Wesołej, studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w pracowni docent Wandy Ślędzińskiej w 1966 roku. Udział we wszystkich ważniejszych wystawach środowiska w kraju i za granicą m.in.: Paryż (1972,1984), Darmstadt (1980,1982,19 83,1984,1985,1987,1988), Bonn (1980,1984,1985), Aubenas (1981,1983,1984,1985), Annonay (1982,1983), Gavorano (1987,1988), Ronneby (1995), Jever (1992), Solvesborgs (1996). Uczestnik międzynarodowych sympozjów rzeźbiarskich we Francji i Włoszech w latach 19 81,1982,1983,1984,1985,1987,1988,1990,1991,1993. Ważniejsze nagrody: I nagroda w Ogólnopolskim Konkursie na Pomnik Powrotu Ziem Zachodnich i Północnych do Macierzy – Wrocław 1967 roku (w zespole), wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie na Pomnik Stanisława Wyspiańskiego – Kraków 1979 roku, II nagroda w Ogólnopolskim Konkursie na Pomnik Juliusza Słowackiego – Warszawa 1980 r., dwie nagrody równorzędne w Ogólnopolskim Konkursie na Pomnik Walk Wyzwoleńczych – Częstochowa 1982 r. (w zespole), nagroda I stopnia w Ogólnopolskim Konkursie na Pomnik Powstania Warszawskiego –Warszawa 1983 r. (w zespole), nagroda równorzędna w II Ogólnopolskim Konkursie na Pomnik Powrotu Ziem Zachodnich i Północnych do Macierzy – Wrocław 1985 r. (w zespole), I nagroda w Ogólnopolskim Konkursie na opracowanie architektoniczno-rzeźbiarskie Pomnika Klementa Zabłockiego – Kraków 1987 r. (w zespole), dwa wyróżnienia w II Ogólnopolskim Konkursie na Pomnik Powstania Warszawskiego – Warszawa 1988 r. (w zespole), I nagroda na wystawie „Rzeźba Roku” – Kraków 1969,1973,1975 r., wyróżnienie na wystawie „Rzeźba Roku” – Kraków 1968,1972,1978 r., Nagroda Ministra Kultury i Sztuki III stopnia 1972, Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia 1980, Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia – zespołowa 1981,- Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia 1994 Ważniejsze realizacje:: Pomnik Wdzięczności – Sanok 1980 (w zespole), Pomnik Pamięci Górników – Czechowice 1981 (w zespole), Pomnik Stanisława Wyspiańskiego – Biecz 1985, Pomnik Rafała Czerwiakowskiego – Kraków 1987, Pomnik Klementa Zabłockiego – Kraków 1988 (w zespole), Pomnik Pacjentów Pomordowanych – Szpital Babińskiego, Kraków 1998, rekonstrukcja maszkaronów – Sukiennice, Kraków 2002, rekonstrukcja gryfów – budynek ASP, Kraków 2012 Prace w zbiorach: Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Historyczne Miasta Krakowa, Muzeum Historyczno-Etnograficzne w Chojnicach, Muzeum Architektury we Wrocławiu, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, CBWA – Warszawa, Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, Muzeum Czynu Rewolucyjnego w Łodzi, Zbiory miejskie w Darmstadt – Niemcy, Zbiory miejskie Ronneby w Szwecji, Aubenas w Francji oraz w kolekcjach prywatnych w Polsce, Francji, Szwecji, Szwajcarii, RFN i USA
